Το άρθρο αυτό αποτελεί συγγραφικό έργο χορηγού επικοινωνίας του Afixis, ο οργανισμός δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το περιεχόμενό του, ούτε φέρει ευθύνη για τυχόν συνδέσμους ή υλικό που περιλαμβάνει.
Σήμερα, οποιοσδήποτε νέος περάσει σε κάποια σχολή, σκέφτεται πώς θα μετατρέψει τις φιλοδοξίες του σε ένα λαμπρό μέλλον. Καθώς περνάει ο καιρός, η φοίτηση γίνεται πιο απαιτητική, η ζωή κινείται με γρηγορότερους ρυθμούς και ο ελεύθερος χρόνος λιγοστεύει. Παράλληλα, ο νέος ωριμάζει και αυξάνεται η ανάγκη του για πολύπλευρη μόρφωση, όπως και η επιθυμία του να αποκτάει καθημερινώς καινούργιες γνώσεις. Σκοπός του άρθρου αυτού είναι να μελετήσει αν η ανάγκη αυτή ικανοποιείται ή έχει παραγκωνιστεί λόγω της υπέρμετρης προσπάθειας για πλήρη εξειδίκευση μέσω της φοίτησης.
Η εξειδίκευση
Ένα εργαλείο που αποκτάται από τον εκάστοτε φοιτητή, ο οποίος έχει ασχοληθεί σοβαρά με το αντικείμενο της σχολής του, ολοκλήρωσε τις σπουδές του με τίμιο τρόπο και είχε σταθερό πρόγραμμα μελέτης, συνοδευόμενο από έναν πρωταρχικό στόχο προς επίτευξη καθ’ όλη τη διαδικασία αυτή. Αφορά το περιεχόμενο των σπουδών αλλά και την προσωπική αναζήτηση του κάθε ατόμου για την περαιτέρω απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων πάνω στο αντικείμενο του. Είναι λάθος να συγχέεται η εξειδίκευση, ειδικά αν είναι πολυσχιδής, με την στυγνή απομίμηση των αποκτηθέντων γνώσεων. Η εξειδίκευση δεν είναι «παπαγαλία». Απλά τα πράγματα. Επίσης, είναι ψέμα ότι μερικές σχολές στην Ελλάδα είναι αχρείαστες. Κάθε σχολή, αν αντιμετωπισθεί με τη σοβαρότητα και το χρόνο που απαιτεί, μπορεί να σε προετοιμάσει για την μάχη της αγοράς εργασίας. Μπορεί να φταίνε πολλά, που ορισμένα τμήματα είναι υποτιμημένα, αλλά σίγουρα δε φταίει το αντικείμενο που πραγματεύονται. Εντάξει, ωραία όλα αυτά, με την μόρφωση, όμως, τι γίνεται;
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο City Campus