Το άρθρο αυτό αποτελεί συγγραφικό έργο χορηγού επικοινωνίας του Afixis, ο οργανισμός δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το περιεχόμενό του, ούτε φέρει ευθύνη για τυχόν συνδέσμους ή υλικό που περιλαμβάνει.
Της Πένυς Κουφονικολάκου
Η έννοια του «φοιτητή» στη συνείδηση πολλών ανθρώπων ταυτίζεται με τις διακοπές. Σε πολλές περιπτώσεις, η αντίληψη αυτή δεν απέχει ιδιαίτερα από την πραγματικότητα, καθώς δεν είναι λίγοι οι νέοι που απαλλαγμένοι πλέον από το βάρος των πανελληνίων, αντιμετωπίζουν τη φοίτησή τους σαν μια ευκαιρία πολυετούς ξεγνοιασιάς. Τα χρωστούμενα μαθήματα πληθαίνουν χρόνο με το χρόνο, η επαφή με τη σχολή ελαττώνεται, ενώ δεν είναι σπάνιος και ο παραμερισμός άλλων δραστηριοτήτων που έως τότε υπήρχαν στη ζωή του νέου.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί κανόνα. Υπάρχει η μερίδα των φοιτητών που συγχρόνως με τη συνέπεια που επιδεικνύουν στις απαιτήσεις της σχολής τους, καλούνται να συνδυάσουν φοίτηση και εργασία. Οι εργαζόμενοι σπουδαστές άρχισαν να αυξάνονται κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης, καθώς δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναλαμβάνουν εξ ολοκλήρου τα έξοδα διαβίωσής τους. Σαφώς, υπάρχει και η κατηγορία που καλείται να συνδράμει και στα οικογενειακά έξοδα. Σε αυτή την περίπτωση όμως μιλάμε για πιο ιδιάζουσες καταστάσεις.
Οι δουλειές που επιλέγουν να κάνουν οι φοιτητές είναι συνήθως περιστασιακές, τόσο λόγω έλλειψης τυπικών προσόντων όσο λόγω της ανάγκης να μην παραμελήσουν τη σχολή τους. Στην «τυχερή» κατηγορία των νέων ανήκουν εκείνοι που καταφέρνουν να βρουν κάτι συναφές με το αντικείμενο σπουδών τους. Το γεγονός αυτό αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα αφού το αντικείμενο της εργασίας έρχεται να ενισχύσει τις γνώσεις του φοιτητή, ενώ πιθανά να τίθενται τα θεμέλια για επαγγελματική αποκατάσταση, αμέσως μετά την αποφοίτηση.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο citycampus.gr