Το άρθρο αυτό αποτελεί συγγραφικό έργο χορηγού επικοινωνίας του Afixis, ο οργανισμός δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το περιεχόμενό του, ούτε φέρει ευθύνη για τυχόν συνδέσμους ή υλικό που περιλαμβάνει.
Από τη Νίκολα Παγκράτη
Αχ! Φοιτητική ζωή! Ό,τι καλύτερο λένε όλοι, αξέχαστα χρόνια και μοναδικός σταθμός για όλη μας τη ζωή! Ενθουσιαζόμαστε όλοι, παλεύουμε και δίνουμε πολλά πράγματα για να περάσουμε στην σχολή της προτίμησής μας. Άλλοι προτιμούν το επιβλητικό στυλ και την αρχοντιά μιας μεγαλούπολης και άλλοι την ρομαντική και γλυκιά διάθεση μιας μικρότερης πόλης. Όπου όμως και αν καταλήξει κάποιος, αυτό για το οποίο αγωνιά και κυνηγάει είναι η ανεξαρτησία και τα καινούρια πράγματα τα οποία πρόκειται να ζήσει. Άλλοι αναζητούν πολλά πάρτι, άλλοι ξενύχτια και άλλοι τη ζεστασιά μιας παρέας, μαγείρεμα με φίλους και σπιτίσιες στιγμές! Ό,τι κι αν αναζητά ο φοιτητής ένα πράγμα πρέπει να γνωρίζεις, φίλε μου πρωτοετή, ότι όπως και εάν επιλέξεις να ζήσεις τη φοιτητική σου ζωή, ζήσε την αναλόγως με αυτά που ικανοποιούν εσένα και σε κάνουν ευτυχισμένο, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα καταλήξεις με δυο φίλους σου να βλέπεις για εκατοστή φορά την ταινία που λατρεύεις τρώγοντας απέξω ή κάποια οικογενειακή συσκευασία από πατατάκια!
Πέρα όμως από αυτά μπορώ να να φανταστώ τις γκριμάτσες ευτυχίας που θα σχηματίζει το πρόσωπό σου όταν θα πας πρώτη μέρα στην παράδοση του μαθήματός σου και όταν θα μπεις μέσα, θα σουφρώσεις τα φρύδια σου, θα χαμογελάσεις λες και ερωτεύτηκες τη νέα σου ζωή, θα βρεις μια θέση, θα κοιτάς γύρω σου και θα ανυπομονείς να το ζήσεις όλο αυτό! Μπορώ να φανταστώ την επιβράβευση που δίνει αυτή η στιγμή, όπου λίγα δευτερόλεπτα αρκούν για να βιώσεις ένα μικρό κομμάτι ευτυχίας μέσα σου. Πολύ όμορφο συναίσθημα, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω και ως μια στιγμή ολοκλήρωσης, δεν νομίζεις; Επίσης, θεωρώ ότι θα μπορούσα να φανταστώ και την γκριμάτσα απελπισίας ακόμα και το γούρλωμα των ματιών σου, όταν θα έβλεπες τον καθηγητή σου να μιλάει λες και έχει φάει εφημερίδα, όταν θα προσπαθείς να κατανοήσεις και τα μάτια σου θα βλέπουν αριθμούς, προτάσεις, γράμματα τριγύρω, όταν θα απελπιστείς και το χέρι σου θα αρχίσει να τρέμει από την ταχύτητα που θα γράφεις… Αυτό όμως είναι το Πανεπιστήμιο και μην μου πεις ότι δεν είχες ακούσει ποτέ ότι θα είναι έτσι. Είμαι απόλυτα σίγουρη ότι κάποια στιγμή θα περάσει από το κεφάλι σου η σκέψη “Είμαι στη σωστή σχολή”; Μην φρικάρεις όμως έτσι. Η φοιτητική ζωή είναι όμορφη αλλά θα έχει και τις δυσκολίες της. Και μην ξεχνάς είναι πρώτα μαθήματα, πρώτο εξάμηνο χρειάζεται να περάσει μια περίοδος προσαρμογής!
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο City Campus