Το άρθρο αυτό αποτελεί συγγραφικό έργο χορηγού επικοινωνίας του Afixis, ο οργανισμός δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το περιεχόμενό του, ούτε φέρει ευθύνη για τυχόν συνδέσμους ή υλικό που περιλαμβάνει.
Έχεις ακούσει ποτέ τις έννοιες τυπική, μη τυπική και άτυπη μάθηση; Έχεις σκεφτεί ότι η μάθηση είναι κάτι παραπάνω από μια βαρετή διάλεξη και ότι ακόμα και ένα θέμα που το μαθαίνεις στο Πανεπιστήμιο και θεωρείς ότι δεν σε ενδιαφέρει, αν το μάθαινες με ένα διαφορετικό τρόπο θα σου γινόταν πιο κατανοητό και ενδιαφέρον;
Αρχικά, για όσους δε γνωρίζουν, υπάρχουν τρεις τύποι μάθησης:
Η τυπική μάθηση που αποτελείται ουσιαστικά από τις γνώσεις που θα πάρεις από τα βιβλία. Είναι το είδος της μόρφωσης που θα πάρεις σε όλα τα στάδια της εκπαίδευσης και πιστοποιείται από το κράτος. Η γνώση, σύμφωνα με αυτή, μεταβιβάζεται από το δάσκαλο στο μαθητή.
Η μη τυπική μάθηση δεν είναι τόσο διαδεδομένη σαν έννοια και περιλαμβάνει έναν πιο βιωματικό και δημιουργικό τρόπο μάθησης που πηγάζει από την ομαδική εργασία.
Η άτυπη μάθηση απαρτίζεται από όλες οι δεξιότητες που θα πάρει το άτομο κατά την διάρκεια της ζωής του και προκύπτει μέσα από την αλληλεπίδραση του με τους άλλους.
Ας δούμε, όμως, πέρα από τους ορισμούς τις διαφορές τους. Έχοντας συμμετάσχει σε διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα στο εξωτερικό μη τυπικής και άτυπης μάθησης σου καταθέτω την εμπειρία μου. Στο Πανεπιστήμιο μπορεί να μάθουμε ορισμούς για ένα θέμα, όπως η διπλωματία, μέσα από το βιβλίο και μετά να τον ξεχάσουμε, ενώ σε ένα πρόγραμμα μη τυπικής/άτυπης μάθησης θα χωριστούμε σε ομάδες και θα έχουμε έναν trainer που θα μας πει ότι έχουμε ένα συγκεκριμένο χρόνο να βγάλουμε μόνοι μας τον ορισμό και να μοιραστούμε τι πιστεύουμε ή τι γνώσεις έχουμε πάνω σε αυτό το θέμα. Έτσι, μέσα από την ομαδική συνεργασία και τον διάλογο δημιουργείται η γνώση. Είναι πολύ πιο ευχάριστο από όσο ακούγεται καθώς άνθρωποι από διάφορες χώρες μοιράζονται τις εμπειρίες τους και παράλληλα μαθαίνεις αρκετά πράγματα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο City Campus