Το άρθρο αυτό αποτελεί συγγραφικό έργο χορηγού επικοινωνίας του Afixis, ο οργανισμός δεν ταυτίζεται απαραίτητα με το περιεχόμενό του, ούτε φέρει ευθύνη για τυχόν συνδέσμους ή υλικό που περιλαμβάνει.
του Σπύρου Κατρανίδη
Παρόλο που από όλο και περισσότεροι νέοι και επαγγελματίες επιδιώκουν να εμπλουτίζουν το βιογραφικό τους με περισσότερα γνωστικά αντικείμενα (σκληρές ή κάθετες δεξιότητες), με συνεχείς εξειδικεύσεις και πιστοποιήσεις, δε φαίνεται αυτά να είναι καθοριστικά προσόντα στην επαγγελματική σταδιοδρομία του ατόμου. Οι εργοδότες και η αγορά γενικότερα, ζητάει άτομα προικισμένα με δεξιότητες μέσω των οποίων θα μπορούν να προσφέρουν τα μέγιστα.
Σύμφωνα με την NACE πάνω από 7/10 εργοδότες ζητάνε από τους υποψήφιους να έχουν ικανότητες στην ηγεσία, την ομαδικότητα, την επικοινωνία μέσω γραπτού λόγου, στην επίλυση προβλημάτων και εργασιακή ηθική και πειθαρχία. Το QS, στην 
αναφορά του «THE GLOBAL SKILLS GAP in the 21st Century» το 2018, οι εργοδότες, αν και θεωρούν εξαιρετικά σημαντικές τέτοιες δεξιότητες δεν είναι αντίστοιχα ικανοποιημένοι για 13/15 παραμέτρους από τους εργαζόμενους τους με περιοχές με μεγαλύτερη ικανοποίηση να παρατηρούνται στην Ευρώπη και τη Β. Αμερική και επιχειρήσεις που απασχολούν μεγάλο αριθμό. Παρατηρείται, οι σημαντικότερες δεξιότητες από τους εργοδότες να μη συμβαδίζουν με αυτές των εν δυνάμει εργαζομένων. Σειρά προτεραιότητας για τους εργοδότες έχουν οι δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων, η ομαδικότητα, η επικοινωνία, η προσαρμογή και η ανάλυση δεδομένων, ενώ οι εργαζόμενοι κατατάσσουν τις παραπάνω δεξιότητες με διαφορετική ιεραρχία (3η, 5η, 6η, 9η και 12η σημαντικότερες αντίστοιχα.)
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο City Campus